Niezwykle barwna postać berlińskiej sceny artystycznej. Pochodzi wprawdzie z Hesji, w środkowych Niemczech, ale całe swe życie związała z Berlinem. Dzieciństwo spędziła razem z siostrą-bliźniaczką w małej wiosce w górach Taunusu, w otoczeniu ogrodów i sadów.
Bliskość otaczającej przyrody i poczucie bezpieczeństwa, które daje szczęśliwa rodzina, dały jej pewność i siłę. „Mój ojciec wytwarzał wino z jabłek dojrzewających w okolicznych sadach, otaczały mnie kwiaty i owoce, a lata beztroski i symbioza z naturą ukształtowały mnie jako kobietę i jako artystkę” – powiedziała Elvira Bach w jednym z osobistych wywiadów. Jako 30-letnia malarka wyjechała na Dominikanę i 2 lata spędziła w wiosce artystów w pobliżu Santo Domingo. W późniejszych latach wyjeżdżała wielokrotnie do Senegalu, wciąż nie wierząc, że malarstwo może być jej źrodłem utrzymania. Imała się rozmaitych zawodów, zawsze pozostając w pobliżu artystów, nawet jeśli pracowała na podrzędnych stanowiskach, jak suflerka czy rekwizytorka teatralna. Jej późniejsza decyzja o założeniu własnego atelier w Berlinie z pewnością wpłynęła na rozwój kariery, a dziś Elvira Bach należy niemieckiej czołówki artystycznej. Jej obrazy i ceramika znalazły się wielu prestiżowych galeriach i muzeach, m. In Guggenheim Museum w Nowym Jorku. Kobiety z jej płócien, podobnie jak ich autorka emanujące temperamentem i siłą, znalazły się również na porcelanie Rosenthal. Jest ona również autorką dekoracji jednego z dzbanków herbacianych, który powstał w hołdzie dla Waltera Gropiusa. Prawdziwe pożądanie kolekcjonerów budzi talerz kolekcjonerski w jaskrawych i radosnych kolorach z intrygującą postacią umieszczoną centralnie w prowokacyjnej pozie.