Kiedy z dalekich Chin poczęły napływać do Europy nieznane wcześniej przyprawy korzenne i herbata, pojawiła się też potrzeba sprowadzenia naczyń do picia delikatnego naparu. Istniały już manufaktury szkła, wypalano ceramikę użytkową, używano cynowych kufli, ale biała delikatna porcelana była nieznana.
„Jedwabny szlak” pozwolił na transport wyrobów porcelanowych z Dalekiego Wschodu na długo przedtem zanim w połowie XVIII  powstały pierwsze europejskie wytwórnie porcelany. Była ona wówczas tak kosztowna, że nazywano ją „białym złotem”. Z tego zapewne powodu fragmenty stłuczonej porcelany ze względu na jej wartość traktowano jak kamienie szlachetne oprawiając je w złoto.Tak powstała moda na niezwykłą biżuterię, którą chętnie nosiły arystokratki, równocześnie wielbicielki boskiego napoju, złocistej herbaty!
Do tej mało znanej tradycji nawiązuje Mariella di Gregorio, projektantka z Palermo, która po ukończeniu tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych na kilka lat przeniosła się do Mediolanu, ale po powrocie na Sycylię stworzyła tam artystyczny warsztat produkujący niezwykłą biżuterię. Wykorzystując fragmenty cennej dekorowanej  porcelany komponuje naszyjniki i bransolety, pierścionki i kolczyki oprawiając je w złoto lub srebro.