Wśród znawców porcelany wyodrębnić możemy w zasadzie 4 odrębne grupy. Pierwszą i największą wśród nich stanowią ci, którzy cenią sobie wyroby porcelanowe za jej niezwykłe cechy: porcelana pozornie delikatna i krucha jest bardzo wytrzymała, bez względu na jej grubość, ale … im cieńsza, tym lepsza! Z tej grupy rekrutują się nabywcy cienkich jak pergaminowy papier chińskich wyrobów, choć – paradoksalnie – sami Chińczycy preferują dziś wyroby z ciężkiej, grubej porcelany i tylko takiej używają, cienką eksportując do Europy i Stanów Zjednoczonych. Druga znaczna grupa  ceni sobie najbardziej biel porcelany zgodnie z zasadą… im bielsza tym lepsza! To ci wierni nabywcy, którzy nade wszystko kochają „Białą Marię” Rosenthal i kompletnie nie interesuje ich porcelana dekorowana. Warto wiedzieć, że każdy z producentów porcelany uzyskuje inny odcień bieli, ale to odrębny temat. Znawcy porcelany cenią ją też za niezwykłą cechę przepuszczalności światła, tzw. transparentność . Ta cecha odróżnia szlachetną porcelanę od innych wyrobów ceramicznych, jak fajans, kamionka itp. Świetnym przykładem takiej cechy są porcelanowe kopułki świeczników Bernardaud. Dobrze wypalona porcelana, bez względu na jej odcień ( poza czarną! ) i grubość jej ścianek, przepuszcza światło i za tę cechę najbardziej ceni porcelanę trzecia grupa. Natomiast ostatnia grupa znawców nie zważa na biel, grubość ani „transparentność” porcelany, bo najważniejsza dla nich jest dekoracja! To z tej grupy pochodzą kolekcjonerzy porcelany miśnieńskiej, bogato dekorowanej, złoconej i malowanej ręcznie. Ten zasadniczy podział nie uwzględnia  amatorów porcelany barwionej – rzadko dziś spotykanej porcelany seledynowej, bardzo modnej i  popularnej niegdyś porcelany różowej, cenionej i nadal produkowanej porcelany czarnej, czyli „porcelaine noir” oraz poszukiwanej dziś i bardzo lubianej porcelany w odcieniu kości słoniowej. Wyroby te posiadają wszystkie cechy szlachetnej białej porcelany, jej twardość i przepuszczalność światła, mogą być cienkie lub grube, gładkie lub dekorowane – bowiem jedyną odróżniającą ich cechą jest delikatny odcień „ecru’”. Kremowy kolor kości słoniowej uzyskać można  poprzez dodanie do masy porcelanowej lub glazury odpowiednich tlenków metali. Warto przy tym wiedzieć, ze niewielkie różnice w kolorze powstają w czasie pierwszego wypalania i nie są mankamentem, tylko dowodem na to, że barwienie porcelany miało miejsce w pierwszej fazie produkcji, a nie jest tylko efektem malowania porcelany po jej wypaleniu. Stanowią więc potwierdzenia autentyczności porcelany „elfenbein”, co oznacza dosłownie: kość słoniowa.