Spośród 7 cudów starożytnego świata do naszych czasów przetrwała tylko piramida Cheopsa. Inne zostały zniszczone przez pożary i trzęsienia ziemi. Na szczęście nieograniczona wyobraźnia artystów i wytrwałość utalentowanych rzemieślników powodują, że listę współczesnych cudów moglibyśmy tworzyć od nowa wpisując na nią wyjątkowe dzieła sztuki i architektury.
Już przed 20 laty portugalskie miasto Porto zostało wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest wiele powodów, oprócz lokalnego wina o tej samej nazwie, do zachwytu w tym mieście, a wśród nich most zaprojektowany przez inżyniera Eiffela i jedna z najpiękniejszych księgarni świata, Lello. To w niej szukała inspiracji J. K. Rowling pisząc o Harrym Potterze. Na decyzję wyróżnienia tego miasta wpływ miały na pewno wszechobecne tam azulejo i oszałamiające kompozycje z nich utworzone. Azulejo to cienkie płytki ceramiczne pokryte nieprzepuszczalnym szkliwem. Ich historia w samej Portugalii sięga pięciuset lat. Oprócz niepodważalnych zalet praktycznych wynikających z pokrywania ścian zewnętrznych tego rodzaju “izolacją”, kunszt produkcji biało-błękitnych płytek rozwinął się do niebywałego poziomu. Dworzec kolejowy Sao Bento w Porto, którego ściany pokrywa 20 000 azulejo uznany został w 2011 roku za najpiękniejszy dworzec świata. Kościoły i pałace, a często również uliczne kamienice pokrywają sceny ilustrujące historię Portugalii i życie ich mieszkańców.

Poziom artystyczny błękitnych azulejos, ich mistrzowskie wykonanie, precyzja i dbałość o szczegóły, a przede wciaż żywe wszystkim zamiłowanie z jakim upiększają swe otoczenie przy ich pomocy sami Portugalczycy powodują, że “azulejos” traktowac trzeba jako oryginalne dobro narodowe Portugalii.
Doskonałym tego przykładem są stacje metra w Lizbonie, których ściany pokrywają współczesne mozaikowe dekoracje Marii Keil, które mimo swego modernistycznego stylu doskonale nawiązują do najlepszych tradycji 500-letniej historii azulejo.