Lord David Queensberry (ur. 1929) jeszcze jako uczeń szkoły w Eton interesował się porcelaną, a po latach uzyskał tytuł profesora Royal College of Art w Londynie. Mówił o sobie, że „ciało i duszę ” oddał porcelanie, nic więc dziwnego, że po wieloletniej współpracy z angielskimi producentami ceramiki trafił do wiodącej w Europie manufaktury Rosenthal. Jej właściciel zapraszał wybitnych twórców, a zarazem pasjonatów nie stawiając im żadnych ograniczeń w eksperymentowaniu z materiałem i formą. Lord Queensberry mógł zatem podjąć próby dekorowania produktu poprzez dodawanie do białej masy w czasie jej wirowania płynnej porcelany przebarwionej na kontrastowy kolor. Uzyskuje się dzięki temu efekt nieregularnych smug, przypominający naturalny marmur. Produkty wypalane z masy przygotowanej w taki sposób (w gruncie rzeczy niewiele różniący się od wypiekanej w tradycyjny sposób babki piaskowej z dodatkiem kakao, zwanej „marmurkową”) są w dosłownym tego słowa znaczeniu unikatami.  „Queensberry Marble” – tak przyjęło się nazywać dekorację, którą opracował lord David Queensberry. Inspirowała go natura, co często podkreślał w rozmowach o porcelanie. Wędrujące obłoki na niebie i ich kształty, struktura drewna i rysunek słojów, powierzchnia wody i gra fal, układ żył na marmurowej bryle tworzący obrazy, które przerastają możliwości człowieka. Niezależnie od badań związanych z dekoracją, jest on też współautorem form Trend i Loft, które są „filarami” działu Thomas, dedykowanego młodym odbiorcom, ceniącym jakość i design za niewygórowana cenę. W swoich działaniach praktycznych i rozważaniach teoretycznych zwracał on uwagę na brak sprzeczności między produktem masowym i jakością. Porcelanowe wyroby produkowane przemysłowo według jego projektów są dowodem na to, że mogą zachować cechy unikatu.