Dla Pabla Picasso rysunek nie był ani medium pomocniczym, ani drugorzędnym. traktował go jako równoprawny środek wyrazu i doskonale wiedział, że proste formy są niezwykle komunikatywne.

W 1949 roku Gjon Mili, fotograf słynnego wówczas magazynu „Life”, złożył wizytę Pablowi Picasso. Panowie postanowili zrealizować niecodzienną sesję fotograficzną. Malarz, stojąc w ciemnym pokoju naprzeciwko fotograficznego obiektywu, zabrał się do rysowania. Tym razem jednak zamienił ołówek na zapalniczkę, kartkę papieru na przestrzeń w pomieszczeniu. Dzięki długiemu czasowi naświetlania i szybkim pociągnięciom ręki artysty efekty spektakularnego „rysowania światłem” zostały zatrzymane na kliszy.

Do dziś kadry  „Life” pozostają najsłynniejszymi fotografiami hiszpańskiego artysty. Ulotność powstałych tego dnia szkiców jest swego rodzaju metaforą roli rysunku w świecie sztuki. Najczęściej nie przywiązuje się do niego zbyt wielkiej wagi, traktuje jako wprawkę do malarstwa. Ale Picasso, który cenił proste środki wyrazu, a także sztukę ludową i ceramikę, chętnie eksperymentował i nie miał żadnych gatunkowych barier. Nie dzielił form artystycznych na „wysokie” i „niskie”. „Jedyną rzeczą, jakiej żałuję w swoim życiu, jest to, że nie tworzyłem komiksów” – powiedział Picasso w 1966 roku na łamach „France-Soir”. Wiedział doskonale, że rysunek ma niezwykłą siłę rażenia. Może tworzyć ikoniczne, mocne obrazy, które zapadają w pamięć nie tylko miłośnikom sztuki, ale także każdemu człowiekowi żyjącemu w nowoczesnym świecie.

Wizualne symbole.

Niektóre ze szkiców artysty są równie rozpoznawalne jak jego malarstwo. Jednym z nich jest słynna gołębica trzymająca w dziobie gałązkę oliwną, stworzona w 1950 roku.

Siedem lat później gołębica pojawiła się na innym rysunku, gdzie dwie zrośnięte ze sobą twarze kobiet, które płynnie łączą się umieszczoną nad nimi postacią ptaka, miały symbolizować pokój i harmonię między Francją i Hiszpanią. Większość swoich rysunków stworzył Pablo Picasso przy pomocy delikatnej kreski, czasami zmieniając styl, tak jak na ilustracji „Tancerz i muzyk” zainspirowanej jaskiniowymi rysunkami naskalnymi i ludową sztuką afrykańską. Picasso lubił wizualne symbole i umiał je tworzyć. Jego rysunki świetnie się do tego celu nadawały. Były bowiem nonszalanckie, swobodne, a zarazem bardzo precyzyjne i minimalistyczne. Redukcja graficznych środków to najlepszy sposób, by symbol był czytelny i rozpoznawalny – Picasso stosował ten zabieg w pełni świadomie – i co najważniejsze – z powodzeniem. Jego prace nie zestarzały się ani trochę i nadal robią wrażenie. Najciekawsze prace Picassa i jego artystyczne poszukiwania można było oglądać w nowojorskim Museum of Modern Art.